Van baan naar bureau (en omgekeerd)

“Ik zag wel vaker mensen van kantoor lopen op projecten en vroeg me af: wat doen zij nou de hele dag?”, vertelt Bert. “Tijdens een project in de Eemshaven heb ik Vincent gevraagd wat hij als projectleider doet.” Dat bleek voor Vincent best een moeilijke vraag: “Het lukt me helemaal niet zo goed om dat aan Bert uit te leggen. ’s Avonds aan de keukentafel dacht ik daar nog eens over na en heb ik hem opgebeld.” Bert: “Vincent vroeg of ik een dag met hem wilde meelopen. Dat wilde ik wel, maar alleen op voorwaarde dat Vincent ook met mij zou meelopen.”

De spoorleggers op papier

In april was het zover. “Ik had een mooie afwisselende dag gekozen, waardoor Bert een goeie inkijk kreeg in mijn werkzaamheden. Als eerste hadden we een projectteamoverleg op het hoofdkantoor in Maarssen”, vertelt Vincent. “Het werd mij toen pas duidelijk hoeveel mensen en partijen bij een project betrokken zijn en wat er allemaal geregeld moest worden”, vult Bert aan. “Alles wat wij buiten doen, is vooraf op kantoor al uitgedacht: eigenlijk zijn zij de spoorleggers op papier.”

Daarna volgde een rapportage aan de projectmanager, ook over de financiële prognose. Dat vond Bert interessant. “Ik was mij nooit zo bewust van de bedragen die omgaan in een project, bijvoorbeeld de kostprijs voor een simpele legplantekening. Ook werd het belang van de keuringen duidelijk, om de werkzaamheden betaald te krijgen die tot dan door Strukton worden voorgefinancierd.”

De dag eindigde op het kantoor van Strukton Rail in Zwolle met een bouwvergadering met ProRail. Bert: “Het was mooi om de discussies tussen ProRail en Strukton mee te maken. Het was een getouwtrek in een heel goede sfeer.”

Belang van automatisering

Tien dagen later was de beurt aan Vincent om bij Bert aan de slag te gaan. Bert: “Vincent ging mee naar het project BBV Drenthe waar wij spoorstaven moesten vernieuwen, inclusief ES-lassen, bevestigingsmiddelen en beddingplaatjes. Om het leuk te maken, hadden we niemand verteld dat Vincent de projectleider was van het werk.”

“Het was best zwaar werk”, geeft Vincent aan. “Ik ben de roep van onze directie om te automatiseren beter gaan begrijpen. Maar ook zonder automatisering kunnen we dingen anders doen. In plaats van een slagmoersleutel te gebruiken die je continu mee moet dragen, een aanvoelmachine inzetten, die je over de spoorstaven duwt. Dat scheelt enorm.”

Vincent zag ook dat de legplantekeningen lang niet altijd aanwezig waren op de werkplek. “Zij waren wel digitaal verstrekt, maar de volgende keer moeten we de tekeningen gewoon weer printen en geplastificeerd op een bord hangen op de werkplek. Dan kan iedereen nog eens nakijken wat er moet gebeuren.”

Onbekend maakt onbemind

De mannen vonden het heel leerzaam om bij elkaar te kijken en zeker voor herhaling vatbaar. Vincent: “We dragen allemaal bij aan het succes van een project. Inzicht in elkaars werk helpt ons daar nog meer bij.” Daar is Bert het mee eens: “Je snapt beter wat de gedachte achter bepaalde zaken is en krijgt meer begrip voor elkaar. Onbekend maakt toch vaak onbemind. Ik kan het echt iedereen aanraden.” “En een beetje meer beweging zou ook best goed voor mij zijn,” voegt Vincent toe.

Vincent en Bert zijn het eens: “We werken bij een heel mooi bedrijf. Het is fantastisch dat zoiets als dit kan.”