‘Onze’ eerste trein in India rijdt

Eerste Kerstdag 2017: een dag die ik niet snel zal vergeten. Op die dag reed namelijk ‘onze’ eerste trein in de dienstregeling in Mumbai in India. Dat wil zeggen: de trein waarvoor mijn collega’s van Strukton Rolling Stock en ik de elektrische installaties hebben ontworpen en gebouwd. Het is bovendien een moderne trein, zeker voor Indiase begrippen: het is de eerste lokale trein in India met airconditioning. Kortom, dat deze trein op het Indiase spoor passagiers vervoert, is een prachtige mijlpaal. En dit is pas het begin, want we hebben nog minstens 36 treinen te gaan. Daarnaast rijden er inmiddels ook al ruim 400 locomotieven met onze apparatuur.

Nauwe samenwerking

Het was een project met een lange aanloop: in 2007 sloten we het contract met Bharat Heavy Electricals (BHEL), de Strukton Rolling Stock van India, voor de levering van 25 kV AC Electrical Multiple Units (ACEMU). Strukton Rolling Stock zorgt voor het ontwerp van de aandrijving, de boordnetsystemen en de besturing (het Train Control & Management System). Een lang traject van ontwerpen en testen volgde, zowel in Nederland als in India. Ook in India inderdaad, niet alleen omdat we natuurlijk moesten controleren of de apparatuur bestand is tegen de hitte en de luchtvochtigheid, maar ook vanwege de nauwe samenwerking met BHEL, Indian Railways en RDSO (de toelatende instantie). Onderdeel van het contract is namelijk dat we onze kennis van technologie overdragen aan de ‘collega’s’ van BHEL, zodat zij de systemen uiteindelijk zelf kunnen produceren.

Terug naar de tekentafel

2008 stond in het teken van het ontwerpen, bouwen en testen van de prototype-installaties in Nederland. Het jaar daarop verkasten we naar India. Bij BHEL in Bhopal hebben we opnieuw alles getest en waar nodig aangepast. Voor mij betekende het een verblijf van negen maanden in India, op twee weken vakantie na dan.
Een sprongetje naar eind 2010: nu BHEL aan Indian Railways kon aantonen dat ze beschikken over de ACEMU-technologie, kreeg het van Indian Railways de opdracht om veertig treinen te leveren, met onze ACEMU’s dus. De specificaties weken wel wat af van het oorspronkelijke ontwerp, waardoor wij delen van de installatie moesten aanpassen.
Verderop in het traject, namelijk eind 2012, besloot Indian Railways dat de treinen moesten worden voorzien van airconditioning. Bepaald geen overbodige luxe als je bedenkt dat het in India altijd boven de 30 graden Celsius is, met uitschieters naar 45 graden of zelfs nog hoger. Ook moesten er elektrische deuren komen en de volgorde van de rijtuigen ging op de schop. Voor mij en mijn collega’s waren de wijzigingen ingrijpend: we moesten terug naar de tekentafel. Een jaar later, eind 2013, hebben we de aangepaste apparatuur – getest, goedgekeurd en wel – geleverd aan BHEL.

Testen in de hitte

Geheel 2014 stond in het teken van wat wij de combined system test noemen. Dat wil zeggen dat we onze apparatuur in een fabrieksopstelling aan de motoren hangen, die vervolgens op vol vermogen draaien. Op die manier worden alle systemen tot op de grenzen van hun ontwerp getest. Dit testen gebeurde in Bhopal, waar ik in 2014 en 2015 woonde. Dat was best een leuke ervaring én hard werken. We werkten minimaal zes dagen per week en soms zelfs op de zondagen en feestdagen. Medebewoners – namelijk ratten – stelden dat niet altijd op prijs. Een aantal malen knaagden zij op zondag de kabels door, waardoor wij vertraging opliepen. Maar aan alles wen je.
Eind 2015 waren we zo ver dat de apparatuur in de trein bij treinbouwer ICF in Chennai was ingebouwd, toen het gehele openbare leven én ons project tot stilstand kwamen. De moesson zette Chennai volledig onder water. De luchthaven was dicht, we konden geen kant meer op. Er zat niets anders op dan wachten tot het water wegtrok.
In het voorjaar van 2016 droegen we de trein over aan Indian Railways. De rest van 2016 en in 2017 is de trein getest op het spoor in Mumbai. Eerst ’s nachts, daarna overdag. Gedraagt hij zich goed bij hoge snelheid? Werkt alles? Weerstaat de apparatuur de hitte? Ik begeleidde dit deel van het traject vanuit Nederland. Op 25 december 2017 reed de trein voor het eerst in de commerciële dienstregeling op een traject bij Mumbai.

Afspraken en relaties

We zijn zo’n tien jaar verder sinds BHEL en Strukton Rolling Stock hun handtekeningen onder het contract zetten. Tien jaar van ontwerpen, testen, bouwen, gewijzigde plannen en nieuwe ontwerpen. Maar ook: tien jaar onderdompeling in de Indiase cultuur. Nederlanders werken volgens het credo ‘afspraak is afspraak’ en spreken de ander erop aan als hij zijn afspraak niet nakomt. Dat gaat in India heel anders. Voor Indiërs wegen relaties – het goed houden ervan welteverstaan – veel zwaarder dan nakomen wat je hebt beloofd. Als ik bij BHEL ben voor een werkbezoek vinden BHEL-medewerkers het heel normaal om mij mee te nemen naar hun klant Indian Railways voor een kopje thee en handen schudden. Let wel: die klant zit twee uur vliegen bij BHEL vandaan. Voor mij als praktische Nederlander mag zo’n bezoek dan ondenkbaar zijn, goede relaties zijn de sleutel tot het succes in dit project, meer nog dan de technische installaties. Dat we het op beide fronten goed hebben gedaan, blijkt niet alleen uit die mijlpaal op 25 december 2017, maar ook uit het feit dat andere Indiase partijen interesse tonen in ons werk. Kortom, ik blijf nog een tijdje frequent flyer naar India.